Być kobietą w IT – walka ze stereotypami czy rozwój i satysfakcja? Rozmowa ze specjalistkami Deviniti

Można zauważyć, coraz więcej kobiet chce wejść do świata IT. Szczególnie w prywatnych przedsiębiorstwach zmniejszają się dysproporcje pomiędzy płciami. Ostatnio bardzo dużo rekrutuję na role managerskie, kierownicze, również bardziej “miękkie” i zauważalne jest, że hiring managerowie czy osoby decydujące w firmie chcą zatrudniać kobiety. Dobrym przykładem jest stanowisko scrum mastera: takie role często są chętniej obsadzane kobietami, szczególnie jeśli rola opiera się mocno na relacjach, zarówno biznesowych, ale też międzyludzkich, wewnętrznych w firmie.

IT zaczęłam się interesować około 8 lat temu, wtedy, kiedy ta branża nie była jeszcze aż tak popularna. IT było czymś trochę tajemniczym, nieznanym. Wcześniej wszystkie moje prace były bardziej dorywcze, a pierwszy kontakt z IT miałam podczas meetupów, które wtedy pojawiły się we Wrocławiu. To były spotkania przy piwie, które na początku traktowałam jak spotkania ze znajomymi, z których dodatkowo mogę wynieść coś ciekawego. Później pojawiła się oferta w Deviniti, gdzie pojawiłam się jako analityk, później, chcąc wgryźć się bliżej w pracę z teamem, przeszłam na stanowisko IT project managera.

Studiowałam budownictwo na Politechnice Wrocławskiej i miałam plany, żeby pracować w budownictwie, dokładnie przy budowie mostów, dróg ekspresowych i autostrad. Zaraz po obronie zaczęłam pracę we francuskiej firmie zajmującej się takimi realizacjami. Na początku przygotowywałam kosztorysy, później pracowałam przy budowie i w Polsce, i za granicą, więc była to wyjazdowa praca. W pewnym momencie mimo że bardzo mnie to interesowało, musiałam pomyśleć o czymś innym. Po 4 latach pracy poszłam na urlop macierzyński – w tym czasie nastąpił przełom i zastanawiałam się, co mogłabym robić tak, żeby moja praca nie była kosztem rodziny. Pierwszym pomysłem, jaki zaproponowała mi moja koleżanka, była praca technical writera –  sama pracowała na takim stanowisku w innej firmie. I tak udało mi się zatrudnić z zerowym doświadczeniem w IT, ale firma dała mi szansę, więc skorzystałam z niej, i pracowałam jako technical writer 2 lata w zespole Atlassian Apps.

Na studiach magisterskich studiowałam informatykę w biznesie i to było wprowadzenie do tematów związanych z branżą IT, uczyłam się m.in. Android Studio, Jiry, data mining czy baz danych. Po studiach zahaczyłam się w innej branży, zajmowałam się contentem i marketingiem online, ale mimo wszystko branża IT cały czas mnie kusiła. Gdy zaczęłam pracę w Deviniti, wtedy na stanowisku Support Specialist w dziale Atlassian Apps, rzeczywistość zweryfikowała moją wiedzę pod kątem Jira. Głównym wymaganiem na początku była dobra znajomość języka angielskiego, całej reszty musiałam nauczyć właściwie od nowa. Dostałam jednak dużą pomoc ze strony zespołu – mogłam liczyć na pełny odboarding i szkolenia zarówno z zakresu Jiry, jak i poszczególnych aplikacji.

Mężczyźni zwalniają się z firm, kiedy ich liderem technicznym zostaje kobieta. Na forach programistycznych kobiety muszą zmieniać imię na męskie, żeby otrzymać odpowiedź.

Wewnątrz firmy nie spotkałam się ze sreteotypami czy uprzedzeniami. Współpraca nie zależy od płci, bardziej od charakteru i usposobienia danej osoby, a z każdym w zespole pracuje mi się dobrze. Jedyna negatywna sytuacja, jaką pamiętam była związana z klientem, który chciał, żeby temat, którym się zajmowałam, przekazać do jakiegoś mężczyzny – uznał, że nie pomagam mu w takim stopniu, jakiego by oczekiwał i stwierdził, że lider zrobi to lepiej. Liderem jednak również była kobieta 🙂

– mówi Barbara

Czasami faktycznie działają stereotypy i mimowolne uprzedzenia mężczyzn (nie wszystkich, ale one istnieją) i niekiedy trzeba udowadniać, że kobiety chcą się rozwijać, że są zdolne i tak samo wartościowe w IT, jak mężczyźni, że posiadają umiejętności, chcą zdobywać wiedzę. Niektórzy mężczyźni po prostu muszą się do tego przekonywać, przebywając z kobietami w jednej firmie. Początek jest trudny, w budownictwie był dla mnie najtrudniejszy, ale nie spotkałam się z tym, żeby ktoś się nie przekonał do pracy z kobietami.

– potwierdza Małgorzata

Gdy zaczynałam pracę w Deviniti, w firmie było dosłownie kilka dziewczyn. Od początku to był męski świat, ale chyba ten męski świat jest mi bliski, bo od zawsze uprawiam sporty męskie i chyba też od zawsze mnie do tego świata ciągnęło. Odkąd pamiętam, gram w koszykówkę, więc gra zespołowa, chęć waki, zaangażowanie, rywalizacja, zmieniające się warunki już od młodszych lat nastoletnich mi towarzyszą i to też pomogło mi w pracy PM-ki. Chyba faktycznie jest mi bliżej do pracy z chłopakami, chociaż trzeba przyznać, że teraz IT się bardzo rozwija, jest coraz więcej dziewczyn. Widać to też po naszej firmie, co bardzo mnie cieszy, że dziewczyny nie boją się, chcą też poznawać ten świat, który też jakiś czas temu był zarezerwowany dla facetów.

– podsumowuje Marta

W dziale Usług zajmuję się żywymi instancjami klienta. Na jego życzenie wprowadzam zmiany, poprawiam błędy. Wcześniej moim obowiązkiem było udzielenie pomocy każdemu, kto zgłosi się do działu zarówno z pytaniem licencyjnym, jak i z pytaniem technicznym o aplikację. Teraz praca obejmuje cały system klienta – nie tylko aplikacje dostarczane przez Deviniti, ale też wszystkie aplikacje dostępne na Atlassian Marketplace i system Jira.

Moje zadania, oprócz działań technicznych, którymi zajmuje się też reszta zespołu, obejmują spotkania z klientami, ustalanie zasad współpracy i przygotowywanie konfiguracji Jiry tak, by klient mógł z niej korzystać. Oprócz tego na bieżąco monitoruję kolejki i realizowane tematy, sprawdzam nowe zadania i rozdzielam je pomiędzy inżynierów pracujących w zespole supportowym. Bardzo duża część pracy polega na bieżącej pomocy zespołowi, ale też na obsłudze zgłoszeń – kontaktuję się z klientami i współpracuję z developerami, gdy potrzebna jest ich pomoc.

W tej chwili moje działania obejmują głównie CoJi, projekt, w którym jestem Product Ownerem i UX. Każdy dzień, oprócz spotkań, w dużej mierze polega na współpracy z moim zespołem. Jestem odpowiedzialna za przygotowywanie tzw. storiesów, czyli funkcjonalności, które będziemy wdrażać w produkcie. Często podczas wdrażania storiesów przez development rodzą się pytania, na które na bieżąco odpowiadam. Poza tym projektuję ekrany, przeprowadzam badania z użytkownikami, śledzę Atlassian Community, metryki aplikacji.

– opowiada Agnieszka

Dziecko to ogromny i ciężki projekt z nigdy niekończącym się maintenancem. W macierzyństwie zawsze coś zaskoczy, nieważne jak byśmy się do tego przygotowali. Czy bałam się powrotu do pracy? Wydawało mi się, że wszystko ogarnę, ale na początku było ciężko, bo okazało się, że rzeczywistość jest trochę inna, niż sobie założyłam. Ale nie bałam się o swoją przyszłość. Pracuję w firmie bardzo długo i wiem, że jest ona nastawiona na nas, na ludzi. W ogóle nie brałam pod uwagę tego, że mogę nie mieć pracy. Wiedziałam, że przez lata włożyłam tyle pracy, że firma odda mi to w poczuciu bezpieczeństwa. Wiedziałam też, że moja praca w nienormowanych godzinach nie będzie dla nikogo problemem.

– wspomina Marta

Zmieniłam firmę zaraz po urlopie macierzyńskim, który do tej pory nie wiem, czemu nazywany jest “urlopem”. Zmiana środowiska była trudna, ale już w trakcie macierzyńskiego chciałam wrócić do pracy – ta ciekawość przezwyciężyła stres, który i tak przy zmianie firmy zawsze się pojawia. Trzeba nastawić się na to, że początek jest trudny, ale warto było zmienić coś w życiu, w moim przypadku robić coś w świecie technologii. – Małgorzata

– dodaje Małgorzata

Pracuję tylko z domu i kocham pracę z domu. Może dlatego, że jestem introwertyczką, męczy mnie, gdy wokół jest dużo ludzi. Wolę pracować we własnym pokoju, wtedy też lepiej się skupiam i jestem w stanie więcej zrobić, więc ta zmiana jest dla mnie na pewno na plus.

– mówi Agnieszka

Mój zespół pracuje teraz hybrydowo i cenię sobie to, że mogę raz na jakiś czas przyjechać do biura. Często umawiam się wtedy z zespołem, w jakie dni przyjeżdżamy, umawiamy się na kawę. Zdecydowanie łatwiej jest załatwić niektóre sprawy twarzą w twarz.

– dodaje Marta

Początki pandemii były trudne, bo lubię kontakt z ludźmi i przejście do świata online w 100% było dziwne. Z czasem przyzwyczaiłam się do tego trybu. Pomogły regularne spotkania, nie czułam się odosobniona, wiedziałam, że jestem i działam w życiu firmy. Teraz pracuję głównie z domu, ale pojawiam się w pracy raz w tygodniu – wtedy mogę spotkać się z ludźmi, pogadać na żywo. W pozostałe dni skupiam się na samodzielnej pracy i rzeczywiście wtedy jestem bardziej efektywna. Taki podział jest dla mnie najwygodniejszy.

– podsumowuje Małgorzata

Studia nie są w 100% konieczne, ale ważne jest dokształcanie się z wiedzy technicznej, którą można zdobyć – właśnie – na studiach, ale też w wolnym czasie, na przykład na kursach albo samodzielnie. Ważna jest też pewność siebie, pewność tego, co możesz wnieść do firmy.

Język angielski na start jest bardzo ważny. Sama przed rozpoczęciem pracy w Deviniti faktycznie przysiadłam do angielskiego, żeby sobie wszystko poprzypominać, umówić się na konwersacje, pogadać. Więc przed rekrutacją wzięłam kilka lekcji, żeby przypomnieć sobie język, czytałam książki, artykuły. Wtedy pewność siebie wzrasta, inaczej prezentujemy się też na rozmowie rekrutacyjnej. Kwestie techniczne często poznajesz w trakcie pracy, ale język jest konieczny, żeby w ogóle zacząć.

Ważne jest zobaczenie, jakie ma się umiejętności na ten moment, chociażby te miękkie i poszukanie roli, która wymaga tych umiejętności. Często, gdy się myślimy o IT, pierwszymi skojarzeniami są developer albo tester, natomiast jest wiele innych działów, jest marketing, design, UX, HR. Jest też dużo również darmowych kursów, webinarów, więc warto czytać, słuchać, interesować się, przejść się na konferencje. Ważne też, żeby nie zrażać się, że na początku niczego się nie rozumie.

Gdy zapisałam się na studia podyplomowe, na pierwszych zajęciach nie rozumiałam, jakim językiem do mnie mówią, potem wracałam do domu i doczytywałam. Dzięki temu z każdym spotkaniem, z każdą rozmową coraz więcej rozumiałam. Myślę więc, że chodzi też o wytrwałość i niezrażanie się tym początkiem, bo zrozumienie tych zagadnień przyjdzie z czasem.