Wcześniej MGA używało Mercurial (system kontroli wersji) i ich zespoły pisały własny kod. Zespół programistów przetestował jednak bezpłatne narzędzia, które w przeciwieństwie do Mercurial umożliwiły wykorzystanie CI/CD.
Był to trudny proces, ponieważ brakowało im doświadczenia w pracy z narzędziami. Brakowało także wsparcia w konfiguracji i uruchomieniu. Ponieważ Mercurial jest bardzo złożony, a programiści nie mieli wystarczającego doświadczenia z narzędziami CI/CD, MGA stanęło przed poważnymi wyzwaniami.
Zespół programistów składał się z około 25 osób i tylko 3 administratorów systemu, przez co Ci drudzy byli bardzo obciążeni. Rozwiązanie każdego problemu informatycznego, który pojawił się w firmie, należało do administratorów IT. Nie było formalnego sposobu komunikacji między programistami a IT, więc wąskie gardła zdarzały się bardzo często. MGA szukało narzędzia, które pozwoliłoby im zautomatyzować i usprawnić jak najwięcej aspektów. Potrzebowali również platformy, która zoptymalizowałaby współpracę.
Zespoły borykały się także z dystrybucją wiedzy. MGA przechowywało artykuły w wewnętrznych Wiki, zadaniach na Redmine, notatkach i aplikacjach. Zasoby wiedzy były jednak nieskategoryzowane i ciężkie do znalezienia. Nowi pracownicy musieli sami odnajdywać dokumentacje albo wewnętrzne systemy, a pracownicy IT i deweloperzy tracili czas i pieniądze pozostając bez odpowiednich narzędzi do rozwiązania ich wszystkich problemów.
